Clubreporter Ajax: Geen yin en yang in de Eredivisie
Laatstgespeelde wedstrijd(en):
UEFA Cup: 23 oktober 2008 21:15 Aston Villa – Ajax: 2 – 1
Eredivisie: 26 oktober 2008 14:30 Ajax – NEC: 2 – 0
Eredivisie: 29 oktober 2008 20:00 Heracles – Ajax: 1 – 3
Ajax staat na acht speelronden in de Eredivisie op de vijfde plek. Niet best dus. Maar dat het altijd slechter kan, bewijst Feyenoord: zij staan voorafgaand aan het verschijnen van deze column maar liefst zestiende…
Ik ga me op glad ijs begeven. Ik ben overtuigd Ajacied, al zo lang als ik me kan herinneren. Ik houd van mijn club en kan me niet voorstellen ooit voor een andere club te juichen. Mijn club is namelijk de mooiste club die er is.
Maar ik kan het niet verkroppen. Het doet me oprecht pijn om te zien wat er momenteel gebeurt. Als lezer vraag je je vermoedelijk af wat mij zo bezig houdt.
Die vraag is gerechtvaardigd. Want: Ajax lijkt langzaam maar zeker de weg omhoog te hebben gevonden. Er is nog een hoop te doen, maar de patiënt is aan de beterende hand.
En toch voelt het niet zoals het moet voelen. Waarom dan wel niet? Het antwoord is even simpel als verrassend: Feyenoord.
Feyenoord en Ajax zijn als water en vuur, donker en licht. Opgestroopte mouwen versus stylisme. Haat en nijd op de tribunes (jammer!), passie en strijd op het veld.
Toch kunnen we niet zonder elkaar. Er is maar één klassieker, één echte aartsrivaal, één tegenstander die er toe doet. Al wordt PSV nog tien jaar achter elkaar kampioen, zolang we het beter doen dan Feyenoord, voelen we ons allemaal weer het mannetje. Yin en Yang dus.
Althans, zolang we aan elkaar gewaagd zijn. Wanneer Feyenoord, zoals nu, tien plaatsen onder ons op de ranglijst staat, is er van concurrentie geen sprake. En daar maak ik me zorgen om.
Want, laten we wel wezen, Feyenoord is een fantastische club. Het speelt in een geweldig stadion en heeft een aanhang die gepassioneerd meeleeft. Mooie geschiedenis en een mooi tricot. Dat vind ik echt.
Maar dat doet er allemaal niet toe, wanneer de situatie is zoals nu. Een verloren seizoen hebben we allemaal wel eens (zeker in Amsterdam en Rotterdam), maar een verloren decennium tast je geloofwaardigheid aan als topclub. En dan wordt het affiche ineens een stuk minder fraai.
Celtic – Rangers, Barça – Real, AC Milan – Internazionale, Manchester United – Liverpool, Ajax – Feyenoord. Het zijn wedstrijden tussen grootmachten, die de nationale titels met elkaar delen. Het ene jaar wint de één, het andere jaar wint de ander. Zo hoort het te zijn. Dat laatste is in Nederland al jaren niet meer het geval. En dat vind ik jammer.